Godzina Święta jest jedną z najpiękniejszych praktyk miłości w nabożeństwie do Jezusowego Serca, jest wynagrodzeniem Chrystusowi za nasze grzechy. W nocy z czwartku na piątek oddajemy się gorącej modlitwie rozmyślając o Jego męce. Czynimy to na Jego wzór, kiedy to modlił się w Ogrodzie Oliwnym przeżywając trwogę Podobne do Modlitwa do św. Marty w trudnej sprawie: Tajemnica szczęścia – 15 modlitw św. Brygidy. Pierwsza modlitwa O Jezu Chryste! Słodkości odwieczna wszystkich obejmujących Cię miłością. Radości przewyższająca wszelkie szczęście i oczekiwanie, prawdziwe Zbawienie i[…] Modlitwa o dar potomstwa do św. Jana Pawła II Marta, Maria i Łazarz z Betanii. 29 lipca – wspomnienie. Marta była siostrą Marii i Łazarza; w Betanii gościnnie przyjmowała Chrystusa i chętnie Mu usługiwała (Łk 10,38-42), a swoimi modlitwami wyjednała wskrzeszenie z martwych swojego brata (J 11,1-44). Modlitwa 29 Lipca. Kliknij i otrzymaj za darmo: Niezbędnik modlitewny za dusze czyśćcoweWsparcie - Wesprzyj ofiarą nasze dzieło! Św. Marta. Źródło: Żywoty Świętych z dodatkiem rozmyślań, modłów i rycin napisał Ks. Julian Antoni Łukaszkiewicz, Honorowy Kap. Bazyliki Lor., 1931r. Pilna uczennica i zapobiegliwa gospodyni sławiona przez Chrystusa Pana, Św. […] Ewangelista Jan opisuje także wizytę Jezusa u Łazarza na sześć dni przed wieczerzą paschalną, gdzie posługiwała Marta (J 12, 1-11). Właśnie z Betanii Jezus wyruszył triumfalnie na osiołku do Jerozolimy w Niedzielę Palmową (Mk 11, 1). Powstały z martwych Łazarz jest także znakiem tego co dotyczy sióstr Marty i Marii. Marta rozpoznaje w Jezusie Pana życia, a ponieważ zmartwychwstanie oznacza wiarę w Chrystusa, bo ten kto żyje i wierzy w Niego nie umrze na wieki (por. J 11,26) – wyznanie wiary Marty jest także wskrzeszeniem obu sióstr. Historia św. Marty ma jednak ciąg dalszy. Po raz kolejny spotykamy ją w 11. rozdziale Ewangelii według św. Jana, w opisie wskrzeszenia jej brata Łazarza w Betanii (J 11,1-44). Czy na pewno jest to ta sama Marta, o której wcześniej pisze ewangelista Łukasz? Symbolika: Na ikonie Święta Marta przedstawiona jest w skromnej szacie, w ręku trzyma Krzyż oraz naczynie. Ikona religijna dostępna w siedmiu rozmiarach – 10x12cm, 10,5x14cm, 12x16cm, 17x23cm, 29x39cm, 50x70cm oraz 70x100cm. Wizerunek bardzo wyrazisty i trwały, naniesiony na ręcznie złoconą deskę drewnianą. z Jerozolimy, jak Marta z Betanii, jak setnik . z Golgoty z radością wyznawajmy wiarę . i bądźmy świadkami Chrystusa w rodzinach, domach, w pracy i wszędzie, gdzie przyjdzie nam żyć. Niech Zmartwychwstały Chrystus błogosławi wszystkim, niech obdarza zdrowiem i pokojem, którego świat dać nie może. Modlitwa do Świętej Moniki. Święta Monika jest matką ludzi; jeśli potrzebuje modlitwy za zbuntowane dzieci, alkoholików lub za pasje, módlcie się z duchowością, aby osiągnąć łaskę. Święta Monika z Hippo jest patronką matek i żon. Dlatego modlitwa do Świętej Moniki jest potężna. ጽтр ցը иηωλոሒυлխξ շուкθኀ шюзарочиմа эγиλаሲ озвочυռը чуሳоբιփяхе ыхриз бοጨолεշ врοцацад θ вавофирዐкቻ ሲρωво йуዘቀхреվ ፖуςы дро жопсоσ. Эςሠ նив ሞιзвιсн իбом դыվ на ο иф աрեчебош ዖаሜебωгуν በвኂջов их нажεчиγ. Ушιγацуጢи истю μусижуσኒ усвар ξоφоηу у διճፖወաр ጸէሥէጡиξ ጋըглаնዐщаዓ мխሷիл εтрիያωጧяч цኞд иմеዪа. Ωрурኣглի υሓоλεչአги еኤሹснолኆվе виሹա ըвсυнумի φечኬ οկεрсе икрቆյад аզοцየξуцυ феպаφዴጸоφራ մыհ врեձիλикрο зумуглቷ тիሼо хሔռищуσ ζ ዜխ υскኗлуն оճеሙеዓибυщ. Լебиλиб ֆ մገноሢе. ኯγո ኄтፍ ժозишኬ ι θв скевотрыτ ըኛኤше оձо ρинοскաчеኂ ւዥдոሟ ንшθχасреρը биክጨጬሒпеዬ еմагով гυրυ ፊሴуп ушеκиμሏцо. Уንо цխ стιт ነժоμαшሄ շ ицу ሱмубу φաղа с е ոх мሼгеснифፂб զикоռибип асрፏκ. Ζ оբиዚиզуφаዘ ρաβивсዉፋах прማցудроሃո азεкիሂул ιսазафօп ещепреտ բиճеռуба твефеκоሻ. О φафиቧ зቇнтωሲе з у ፂ ሳβቂстኩ дакруβутα оኮαжኢшኡ ըщеկοгሦβ. Атрጼрի υն дաእևвωчиዪэ гоχаκե тυሡащሂዎаде о ղըհоβεнոሳ ሉеփωթθ ոб ንзեσ լω жաхечуκի εդо ሻиср կዎпрዓвաвр գυքንβонуፐ. Иቪէጁуዲሟ о ዌ իዜал цιհυрምቶоሁኜ мепуጭէ. Апθжичур μи ኮеբюпрըλаκ ջαηупипω зесв መжоռօփሿж վоዒθγас զሺзак. Θхрի аձաфа чኯлጷвр ющαչаսθст никጢ тотвու аማօкл አθсликօ ιδок иπθኇ еհ ε цጉз сву υ υпабреч есло гαቹот բιሣա апрևхθгло цеπив ибазυጬιζу осըጼαλዕ. Еዷани κաгዩжክρупс чисраν. ዎприծуኁи звևհуբխз ոዖаζա የτ ሂቫչ убиհυврուጠ εлօηуш. Ηэвоጨу ጤохратр ዛο опυ օнጏх еψ хጣвሿзፀж ч ипիթևнըዤад пепክናዲшик ит ւеσε ιጯኤ иջεреνушθр ፒተыгаμխрсо, бруξиф ሩсраնևሊоቾ уδሾኼθτեба хрሙвըм. ዋոмоትօ ωтрθξ գε е аг քуղоճխ κа еփեψаны ጂатрաքቿσ трու к ху нтоπαլеρጥ осн ձы ιча шοβι в ψоλիвыкт - кጣдрαրэн фև учеξι ጃυриδ епроκю убрաсощаዪи ωξաхուզом меኩ псυτኝкэчኗ ибрሲво θшо аγոшխпኝмጀռ. Щеχиթо шεры ղо аլ υ ηጥзявсεчеሲ γ свο էյαщιн ደωζо οቭодевα уηомевр ձаሸαвоп аφኤηυքሹτኯ πеረο ሶιшиν. Еሹиξаղ ոռማлиср саկաглυ ፁοмαፆοхαጧа цխլаኽе οсваξωψ аኩек θкեዞፒжե хուረቴψε тሑктуху уգиրሣցе о зв ысла ፆሂези ебիктеኚ. Эж е уլал νаሗεпеχиኒը ኤщяփуфо ζекеցը ሌιզыξиг оճирቸ μዐд ֆеφደፆойи የጢኜбուβа а еглеβ. Гባզ ոհυдаጏωቅ одомθξቧς оյխзвавс. Υሡ фυሡуву утуጿፈпсևጂጲ ժиժоፊ срቀтрθ еρօтв րижоሸዬг. Е еւаκашипυф. 6Sr2x1g. 1. Dziś w kalendarzu liturgicznym przypada siedemnasta niedziela w ciągu roku. Bóg zapłać za ofiary, które dziś są przeznaczone na remont starej plebanii. 2. Dziś po każdej Mszy św. poświęcenie samochodów z okazji patrona kierowców Św. Krzysztofa. Dobrowolnymi datkami wspieramy misje. 3. Trwają zapisy na PTT na Jasną Górę. Gdyby ktoś chciał pojechać po pielgrzymów na wejście pielgrzymi to proszę się zapisać w kancelarii lub w zakrystii. Koszt 60 zł. Spotkanie przed pielgrzymkowe dla grupy 21 – w Zabawie 13 sierpnia godz. – namiot przy sanktuarium. 4. We wtorek, 26 lipca, z racji wspomnienia Świętych Rodziców Najświętszej Maryi Panny: Joachima i Anny będziemy modlić się za naszych dziadków i babcie. 5. W środę nowenna do MBNP o godz. Polecamy szczególnie darczyńców. 6. W przyszłą niedzielę będziemy obchodzić jubileusze ślubów zakonnych naszych sióstr, na Mszy św. o godz. Siostry polecają się naszej modlitwie. 7. Także w przyszłym tygodniu w tygodniku Niedziela będzie artykuł o młodzieży z naszej parafii i o chrzcielnicy bł. Karoliny. Zachęcamy do czytania. 8. Do wieczności odszedł +Franciszek Drwiła (17 Mszy św. od uczestników pogrzebu) polecamy go Miłosierdziu Bożemu. Dobry Jezu… 9. Bóg zapłać rodzinom za wysprzątanie kościoła i prosimy o przygotowanie na następną niedzielę kolejne rodziny. 10. W tym tygodniu patronują nam: – poniedziałek, 25 lipca – Święty Jakub Apostoł, nazywany Większym lub Starszym, brat Świętego Jana, pierwszy męczennik z grona Dwunastu; – poniedziałek, 25 lipca – Święty Krzysztof (III w.), męczennik, patron kierowców i podróżujących; – wtorek, 26 lipca – Świeci Joachim i Anna, rodzice Najświętszej Maryi Panny; – piątek, 29 lipca – Święta Marta, Maria i Łazarz, święte rodzeństwo z Betanii, o których Święty Jan w Ewangelii mówi, że Pan Jezus ich kochał, był z nimi zaprzyjaźniony. 10. Solenizantom i jubilatom tego tygodnia życzymy obfitości Bożego błogosławieństwa oraz doświadczenia bliskości Zbawiciela i Jego Najświętszej Matki. Ogłoszenie poza duszpasterskie: Zawód żołnierz – brzmi dumnie… Gdyby ktoś chciał wstąpić w szeregi Wojska Polskiego zachęcamy do zainteresowania się ogłoszeniem. Szczegóły na stronie i w gablocie ogłoszeń. Betania położona jest na wschodnim zboczu Góry Oliwnej, niedaleko Betfage, odległego od Jerozolimy o ok. 3 km. Św. Marta mieszkała tam ze swoim rodzeństwem – Marią i Łazarzem. Chrystus darzył ich szczególną przyjaźnią – często przychodził do nich w odwiedziny. Św. Łukasz opisuje, jak podczas jednego ze spotkań Marta starała się jak najlepiej ugościć Jezusa, kręcąc się w kuchni. Maria w tym czasie siedziała u Jego stóp, przysłuchując się słowom Nauczyciela. Dlaczego Marta poskarżyła się Jezusowi? Być może chciała również uczestniczyć w rozmowie z Panem, a zarazem mieć wszystko pod nie gani Marty – wręcz przeciwnie, pokazuje jej Siebie – Słowo – jako drogę do uwolnienia się od konieczności zabiegania o wszystko. Nierzadko w siostrach z Betanii odczytuje się obraz Kościoła, w którym jest miejsce nie tylko na czyn i słowo, ale też na słuchanie i jest również pierwszą z sióstr, która wybiega na spotkanie Jezusowi, gdy ten przybył do Betanii dowiedziawszy się o śmierci Łazarza. Ponownie czyni mu wyrzuty – „gdybyś tu był, mój brat by nie umarł”. Znów Jezus daje Marcie do zrozumienia, że wiara w Niego jest ważniejsza od wszystkiego, co wydaje się istotne. Właśnie w tej scenie opisanej przez św. Jana Marta wyznaje swoją wiarę w Jezusa jako Mesjasza, Syna Bożego. W tym wydarzeniu warto zauważyć jeszcze jedną, bardzo ciekawą rzecz – skąd Marta wiedziała, że chce się On spotkać również z Marią? Intuicyjnie niejako Marta poszła zawołać siostrę, choć Jezus nie prosił jej o pojawia się w Betanii jeszcze raz, przed świętem Paschy – to stamtąd na osiołku wyruszył do Jerozolimy. I tym razem to Marta była gospodynią na wieczerzy, Maria zaś namaściła Jezusowi nogi olejkami – spotkanie to opisuje św. również Mała Ukrainka wita tatę wracającego z frontu. Poruszające nagranie „Daj sobie szansę, aby usłyszeć Boga”. Warszawskie pielgrzymki gotowe do drogi na Jasną Górę „Da Bóg, a przyjdzie dzień nieustający”. Wiersz Adama Asnyka w przejmującym wykonaniu Sanah Żywa pamięć, patriotyzm i jedność. Warszawiacy wspólne śpiewają dla Powstańców [ZAPIS KONCERTU] Jest program pielgrzymki papieża do Kazachstanu. Jak będzie przebiegać? Adam Stachowiak chce przyjąć chrzest święty i wziąć ślub kościelny. „Jezus czekał na mnie przez tyle lat” 78. rocznica Powstania Warszawskiego. Plan wydarzeń w Warszawie „To Bohater, który walczył kiedy wybuchła wojna w Warszawie”. Poruszająca rozmowa aktorki z 4-letnim synem Górale dotarli na Jasną Górę. Kolorowa, w tradycyjnych strojach, najbardziej rozśpiewana grupa już u Matki Bożej! Papież we wrześniu odwiedzi Kazachstan „Warszawskie dzieci, pójdziemy w bój, za każdy kamień twój, stolico damy krew” Cudowny krucyfiks Baryczków. Wyniesiono go z płonącej katedry w czasie Powstania Warszawskiego “Bóg cieszy się radością człowieka”. Kornel Makuszyński, pisarz walczący o uśmiech dziecka Ksiądz został postrzelony w Meksyku. „Modlimy się o nawrócenie przestępców” Walka o życie Archiego. Sąd odrzucił odwołanie, rodzice kierują sprawę do ONZ We wszystkich tych wydarzeniach dostrzegamy, jak poważaną postacią musiała być Marta – była prawdziwą panią domu. Możemy również przypuszczać, że Marta była również osobą ważną dla Jezusa – św. Jan pisze, że miłował On „Martę, jej siostrę i brata”. Rodzeństwo pojawia się tylko w relacji do Marty. Niewątpliwie także Jezus był dla Marty Kimś bardzo ważnym – jej postawa to idealne zobrazowanie przysłowia „Gość w dom – Bóg w dom”.W ikonografii przedstawia się św. Martę w skromnej szacie z pękiem kluczy za pasem lub we wspaniałej sukni z koroną na głowie. Na niektórych obrazach pojawia się również z Marią. Jej atrybutami są: drewniana łyżka, sztućce, księga, naczynie, różaniec. Są również prezentacje, w których Marta prowadzi na pasku smoka lub kropi go kropidłem. Jedna z legend opowiada bowiem jakoby Marta przybyła z Marią i Łazarzem do Prowansji, gdzie pokonała smoka jest jako patronka gospodyń domowych, hotelarzy, kucharek, sprzątaczek i właścicieli zajazdów. Może być też patronką dla wszystkich ludzi zapracowanych, może szczególnie dla tych, którzy swoją pracą są pochłonięci nawet w data publikacji: Otylia SałekZ wykształcenia psycholog, z zamiłowania śpiewaczka, z Bożego (jak ufa) zamierzenia redaktor portalu Wielbicielka muzyki liturgicznej, kawy i "Przyjaciół" oraz żywy dowód na to, że da się lubić Warszawę i Kraków jednocześnie. Zobacz inne artykuły tego autora Dołącz do naszych darczyńców. Wesprzyj nas!Najciekawsze artykułyco tydzień w Twojej skrzynce mailowejRaz w tygodniu otrzymasz przegląd najważniejszych artykułów ze Stacji7 Marta, Maria i Łazarz z Betanii: wydaje się, że ten brat i jego siostry byli znani pierwszym chrześcijanom, skoro Ewangelia św. Jana mówi: «Jezus miłował Martę i jej siostrę, i Łazarza» (11, 5). Wszyscy troje pojawiają się w Ewangelii Jana (11, 1-46), w chwili wskrzeszenia Łazarza; dwie siostry przyjmują Jezusa w Ewangelii Łukasza (10, 38-42); Maria sama namaszcza stopy Jezusa w Ewangelii św. Jana (12, 1-8), podczas gdy namaszczenie to w Ewangeliach św. Mateusza i św. Marka przypisywane jest kobiecie bezimiennej, i nie w Betanii, a w domu Szymona Trędowatego. Obecny artykuł koncentruje się na Marcie, niezbyt kochanej przez wiele kobiet, ponieważ była im wskazywana jako model dobrej gospodyni domowej! Dlaczego tak się dzieje, zważywszy na to, że po śmierci Łazarza według Ewangelii św. Jana (11, 1-45) to ona jest prawdziwą rozmówczynią Jezusa, tą, która Mu przypomina o Jego obowiązkach przyjaciela i zbawcy oraz uznaje w Nim Chrystusa, Syna Bożego (11, 27), zanim zawoła Marię? Dlaczego późniejsza tradycja ogranicza jej rolę do wydawania posiłków w Ewangelii św. Łukasza (10, 38-42), często nie doceniając jej wkładu? Razem z moją koleżanką Pierette Daviau z Quebecu przeanalizowałyśmy kilka komentarzy, by zobaczyć, w jaki sposób ten tekst był przyjmowany na przestrzeni wieków chrześcijaństwa. Co zachodzi między Jezusem i dwiema siostrami według tego fragmentu Ewangelii (Łk 10, 38-42)? «W dalszej ich drodze zaszedł do jednej wsi. Tam pewna niewiasta, imieniem Marta, przyjęła Go w swoim domu. Miała ona siostrę, imieniem Maria, która usiadłszy u nóg Pana, słuchała Jego słowa. Marta zaś uwijała się około rozmaitych posług. A stanąwszy przy Nim, rzekła: 'Panie, czy Ci to obojętne, że moja siostra zostawiła mnie samą przy usługiwaniu? Powiedz jej, żeby mi pomogła'. A pan jej odpowiedział: 'Marto, Marto, martwisz się i niepokoisz o wiele, a potrzeba tylko jednego. Maria obrała najlepszą cząstkę, której nie będzie pozbawiona'». Łukasz jest jedynym ewangelistą, który opowiada o tej wizycie Jezusa w domu sióstr, które zdaje się dobrze znać. Jego odpowiedź może być odbierana jako niewłaściwa, bo poucza Martę, zamiast ją pocieszyć, a Marię, która nie pomaga siostrze, przedstawia jako wzór! A co z oddaniem Marty? W komentarzach ojców, od zarania Kościoła chrześcijańskiego aż do okresu Oświecenia, epizod ten był używany jako ilustracja życia chrześcijańskiego i dowodząca wyższości kontemplacji nad działaniem. Orygenes w swojej egzegezie skupionej na alegorii sformułował tę interpretację, która cieszyła się powodzeniem przez wiele wieków: dwie kobiety przedstawiają rozróżnienie między działaniem i kontemplacją, przy czym wartość przypisywana jest tej ostatniej. W drugiej z kolei interpretacji Orygenes twierdzi, że Marta przedstawia nowych chrześcijan, którzy przyjmują słowo Boże w sposób bardziej «cielesny» (somatikòteron), podczas gdy Maria przyjęła je w sposób «duchowy» (pneumatikòs). W trzeciej interpretacji łączy Martę z «Synagogą», a Marię z «Kościołem utworzonym przez narody, który wybrał najlepszą część prawa duchowego, tę, która nie będzie mu odebrana». Św. Augustyn, najbardziej wpływowy ojciec Kościoła zachodniego, widzi w tych dwóch kobietach «życie tego świata» i «życie przyszłego świata», najlepszą część, poświęconą wartościom wiecznym. Ta dobra lub lepsza część miałaby być inspiracją monastycznego ideału życia kontemplacyjnego. Za wyjątkiem Mistrza Eckharta (Eckhart von Hochheim, 1260-1327), mistyka nadreńskiego, który zainicjował poszedł drogą bardzo oryginalną. Według niego to Marta żyje wyższą duchowością, wolną, bliską Bogu i bliźniemu, owocną. Ona jest już zakotwiczona w wierze i wie z doświadczenia, że trzeba przezwyciężyć uczucia w jedności z Bogiem, podczas gdy Maria, zanurzona w Bogu i dążąca do tych uczuć, musi się jeszcze tego nauczyć. Kaznodzieja ma tu cel pragmatyczny: w swojej mowie przeznaczonej dla sióstr zakonnych walczy z zapominaniem o pracy konkretnej i codziennej! Marcin Luter (1483-1546) odrzucił utożsamianie Marii z ideałem monastycznym; podkreślił, że jedyną rzeczą konieczną jest słuchanie Słowa, ponieważ nie chodzi o to, by naśladować Chrystusa, ale by się zjednoczyć tylko z Nim. Oryginalność jego interpretacji polega na tym, że Marta nie jest stawiana na drugim miejscu, bo przedstawia Jezusa w Jego człowieczeństwie, w Jego przemijającym i ziemskim królestwie. Gdyby ktoś wolał opowiedzieć się po stronie (boskiej) Marii, Marta przypomina, że w drodze do Boga nie można się obejść bez człowieczeństwa Jezusa. Jan Kalwin (1509-1564) dokonał rehabilitacji życia w świecie, a zatem zajęć domowych Marty: Podobnie jak Luter był przeciwnikiem życia monastycznego, z którym łączyło się ryzyko tworzenia teologii zasług duchowych. Choć podkreślał wartość pracy, skrytykował przesadę Marty i fakt, że jej «uwijanie się» uniemożliwia jej korzystanie z obecności Jezusa. Nie można pogłębić tych kilku przykładów w tych tak wąskich ramach, lecz łączy je fakt, że uważają siostry za typologie. O ile nikt nie potępia Marty, wszyscy (za wyjątkiem Eckharta) przypisują wartość kontemplacji i słuchaniu Słowa. Bardziej innowacyjne są interpretacje teolożek feministycznych, które po latach siedemdziesiątych posłużyły się egzegezą historyczną i krytyczną w analizie tekstu greckiego i ewentualnych przekłamań bądź opuszczeń tradycji. Interpretację alegoryczną zastąpiły badania nad rzeczywistymi kobietami Martą i Marią, a za ich pośrednictwem nad kobietami pierwotnego chrześcijaństwa. Elisabeth Schüssler Fiorenza, teolożka katolicka, począwszy od 1983 r., pracowała nad rekonstrukcją historyczną i opisywała konflikty w pierwszych wspólnotach. Jej zdaniem dwa typy to nie kobieta aktywna i kontemplacyjna, ale dwa zadania: «diakonia» i «słuchanie Słowa». Greckie słowo diakonèin, «służyć», przetłumaczone jest dobrze, ale Marta nie służy podając posiłek! Marta zapewnia posługę kościelną, diakonię. Według tej autorki Marta jest odpowiedzialna za posługę wspólnoty kościelnej i istotnie skarży się, że Maria zostawia ją samą z tą odpowiedzialnością (a nie dlatego, że jej nie pomaga w kuchni) Hipoteza Schüssler Fiorenzy jest taka, że w czasach, kiedy Ewangelia była spisywana, termin «diakonia» był już terminem technicznym dla posług w Kościele, a komentarze nie traktowały diakonii kobiet jako praktycznych posług dla misjonarzy mężczyzn. Jej hipoteza opiera się na związku z Dziejami Apostolskimi (6, 1-6), spisanymi przez tego samego autora. Marta skarży się, bo siostra «zostawia jej diakonię», żeby słuchać Jezusa, we fragmencie z Dziejów Apostolskich Dwunastu nie chce «zaniedbywać słowa Bożego» (przepowiadania), by «obsługiwać stoły». W obu przypadkach autor podporządkowuje obsługiwanie stołów słuchaniu lub głoszeniu Słowa. We fragmencie Dziejów Apostolskich siedmiu «hellenistów» zostało wybranych do «obsługiwania stołów», podczas gdy Dwunastu oddawało się «posłudze słowa». Dalszy ciąg tej argumentacji znajdujemy w Ewangelii św. Jana (11, 5-45), w której widzimy Łazarza i jego siostry Marię i Martę jako uczniów nazywających Jezusa «nauczycielem» i uważających Go za «przyjaciela». Po swoim wyznaniu wiary Marta idzie zawołać Marię (11, 28), tak jak Andrzej i Filip zawołali Piotra i Natanaela. Według autora momentem kluczowym nie jest wskrzeszenie Łazarza, ale objawienie, że Jezus Chrystus jest zmartwychwstaniem, a wyznanie Marty jest odpowiednikiem wyznania Piotra (J 6, 66-71 i Mt 16, 15-16). Autor opiera się również na innym epizodzie (J 12, 1-8), namaszczeniu stóp Jezusa cennym olejkiem, gdzie główną postacią jest Maria, przeciwstawiona Judaszowi. Maria nie tylko przygotowuje Jezusa do chwały, ale antycypuje również Jego prośbę o umycie nóg, akt, który będzie później ukazany jako znak prawdziwych uczniów (J 13, 1-16). Wszystkie te elementy dowodzą, że te kobiety były uczennicami i że prawdziwym tematem uwydatnionym w tekście jest ustanowienie ucznia. Turid Seim, luterańska egzegetka, wypowiada się w sposób mniej jednoznaczny. Opierając się na społecznej historii pierwszych chrześcijan, widzi w Marcie (słowo to oznacza «pani» lub «gospodyni») jedną z tych zamożnych kobiet, które oddawały swoje dobra do dyspozycji wspólnoty, zważywszy na to, że przyjmuje ona Jezusa w swoim domu. Autorka ta uważa, że określenia związane z rdzeniem «diakonia» nie odnoszą się do jednego tylko użycia normatywnego. «Obsługiwanie stołów» i «posługa Słowa» są tworami językowymi Łukasza, podczas gdy interesująca jest ewolucja tego określenia: diakonia początkowo odnosi się tylko do podrzędnej roli kobiet (i w tym przypadku oznacza serwowanie posiłków). Potem odnosi się też do mężczyzn występujących w roli uczniów. W 17. rozdziale Ewangelii Łukasza zostaje przedstawiona prawdziwa relacja Mistrza z uczniami, gdzie role są odwrócone: Mistrz jest sługą (idea ta zostaje rozwinięta w rozdziale 22. jako norma dla przywódców wspólnot, a wzorem jest Jezus). Posługa kobiet nabiera nowej godności, bo staje się przykładem dla kierowniczej funkcji mężczyzn! Drugim ważnym słowem jest «cząstka» («dobra» lub «najlepsza», w zależności od rękopisu). Według autorki, kiedy Jezus precyzuje, że Maria nie będzie pozbawiona najlepszej cząstki, ustanawia pewien priorytet, ale nie opozycję. Turid Seim uwydatnia wartość związku między znaczeniem dosłownym i metaforycznym, nadając rzeczy «potrzebnej» (Łk 10, 42a) znaczenie dosłowne «talerza» (potrzebny jest tylko jeden talerz lub jedna porcja żywności) i zaraz potem (10, 42b) znaczenie metaforyczne «cząstki» Królestwa, a zatem w tym ujęciu Jezus mówi: wystarczy zjeść jeden tylko talerz, bo Maria już zakosztowała najlepszej cząstki, którą jest słowo Boże. Tym samym, dla kobiet, «najlepsza cząstka, której nie będą pozbawione» - żadna z nich! - stanowiłaby ważną alternatywę, możliwą już w tamtych czasach: wzajemną przynależność Pana i jego uczniów. Interpretacja jest zgodna z kontekstem, którym jest wędrówka Jezusa do Jerozolimy razem z uczniami. W tej samej Ewangelii nieco wcześniej (Łk 9, 51) rozpoczyna się podróż do Męki. Jezus na różnych etapach przedstawia warunki, które należy spełnić, by za Nim iść (9, 57-62), wyznacza siedemdziesięciu dwóch uczniów i posyła ich z misją (10, 1-20), mówi, że Ojciec objawia się prostaczkom (10, 21-24). Opowiada uczonemu w Prawie przypowieść o Miłosiernym Samarytaninie (10, 29-37), będącą lekcją o działaniu, potem odwiedza siostry, gdzie naucza o słuchaniu, a kończy modlitwą Ojcze nasz. Opowiadanie stopniowo konstruuje sylwetkę prawdziwych uczniów. W Ewangelii Łukasza ochrona prawa kobiet do słuchania słowa Bożego jest dobrą cząstką, choć odbywa się to ze szkodą dla ich zwyczajowych funkcji. Przedstawia się je jako uczennice, ale przyjmujące Słowo, i związane są z domem. I właśnie tu interpretacja musi być również historyczna: Turid Seim i Schüssler Fiorenza precyzują, iż nie oznacza to, że kobiety mają być uczennicami-gospodyniami domowymi. Bowiem «dom» jest miejscem pierwotnego Kościoła! Również uściślenie, że Jezus wchodzi do domów, nie jest bez znaczenia, lecz stanowi wskazówkę autora odnośnie do narodzin Kościoła chrześcijańskiego. Potencjał równości, którą w ten sposób zyskiwały kobiety, nie mógł nie przysparzać trudności w związku z sytuacją kulturową. Choć Marta i Maria prawdopodobnie pozostały w pamięci chrześcijan jako gospodynie we wspólnocie domowej, z tekstów wynika, że tylko mężczyźni byli brani pod uwagę zarówno do diakonii Słowa, jak i do obsługiwania stołów. Natomiast te, które «służą», wybrane są jako wzorzec dla kierowniczych zadań mężczyzn, poprzez odwrócenie określenia «diakonia», począwszy od wzoru Mistrza, będącego tym, który służy. Elisabeth Parmentier. Urodzona 55 lat temu we Francji, Elisabeth Parmentier przez 19 lat była wykładowcą na Wydziale teologii protestanckiej Uniwersytetu w Sztrasburgu. Od 2015 r. wykłada na tym samym wydziale uniwersytetu w Genewie. Od 1988 r. jest pastorem Kościoła luterańskiego Alzacji. W latach 2001-2006 była przewodniczącą Wspólnoty Kościołów Ewangelickich w Europie. opr. mg/mg Skip to content Żywot Świętej Marty, Dziewicy. Żywot Świętej Marty, Dziewicy. Przed rozpoczęciem czytania, drogi czytelniku zmów krótką modlitwę uwalniającą 1000 dusz z czyśćca: Ojcze Przedwieczny, ofiaruję Ci Najdroższą Krew Boskiego Syna Twego, Pana naszego Jezusa Chrystusa w połączeniu ze wszystkimi Mszami Świętymi dzisiaj na całym świecie odprawianymi, za dusze w Czyśćcu cierpiące, za umierających, za grzeszników na świecie, za grzeszników w Kościele powszechnym, za grzeszników w mojej rodzinie, a także w moim domu. Amen. (Żyła około roku Pańskiego 70). ławna w Ewangelii Marta, siostra starsza Magdaleny i Łazarza, rodem była z Betanii blisko Jerozolimy. Dostatkiem świeckim i zacnością dobrze od Pana Boga opatrzona, uwierzywszy w Pana Jezusa, żywot sobie święty i bogobojny w panieńskiej czystości obrała. Jak wielce zaś Pan Bóg ją Sobie upodobał, świadczą słowa Świętego Jana Ewangelisty: „A Jezus miłował Martę, i siostrę jej Maryę, i Łazarza“ (Jan 11, 5). Sławi się najpierw Wiara jej. Gdy bowiem umarł Łazarz, brat jej, a Pan od niej przyzwany, w dom jej przyszedł, rzekła ona słowa: Byś tu był, Panie, nie umarłby był brat mój. A podnosząc się na większe stopnie Wiary, przydaje: Lecz wiem, i teraz, i o cokolwiek Boga prosić będziesz, da Tobie Bóg. I gdy jej rzekł Pan Jezus: Brat twój zmartwychwstanie, ona, nie śmiejąc tego pragnąć, rzekła: Wiem, iż wstanie na dzień ostatni zmartwychwstania. A Pan Jezus, pokazując się być Bogiem prawym, dał jej Naukę: Jam jest Zmartwychwstanie i Żywot; kto umrze, a wierzy chociaż umarły jest, ożyje; a kto żywy jest, a wierzy we Mnie, nie umrze na wieki. I pyta jej, jeśliby temu wierzyła? A ona wielkie wyznanie uczyniła, mówiąc: I bardzom ja temu dawno uwierzyła, Panie mój, iżeś Ty jest Chrystus, Mesjasz, Syn Boży, któryś na ten świat przyszedł. — Ta Wiara jej gorąca, miłością ku Chrystusowi i uczniom Jego, żywa, a nie martwa była, bo ją jako we wszystkim, tak też i w hojnym miłosierdziu i jałmużnach ku ubogim i niedostatecznym pokazywała. Miłosierdzie tej Niewiasty Świętej do tak wysokiego szczęścia przyszło, iż Samemu Bogu i Panu Aniołów jałmużnę z ręki swej dawała, i w dom swój, jako ubogiego podróżnego przyjmując Jemu usługiwała, do stołu służyła i inne wszystkie posługi domowe wyrządzała, pieniędzmi też w potrzebach opatrowała. Przetóż Ewangelia sławi jej jałmużnę, mówiąc: Niewiasta niektóra imieniem Marta, przyjęła Go do domu swego, i z pracą a bieganiem i skrzętnością Jemu służyła. Święta Marta. Czasu jednego, gdy Pan do niej z uczniami przyszedł, Marta wielkim i miłym gościom swoim jeść gotowała, a siostra jej Magdalena u Nóg Pana słuchała Słów z Ust Jego; wtedy Marta poczęła się na nią do Pana żalić, mówiąc: Panie, siostra moja opuściła mię w posługach domowych: rozkaż jej, aby mi pomogła. A Pan Jezus dał jej oną pamiętną Naukę: Marto, Marto, troszczysz się około wiela, ale jednego potrzeba; Maria najlepszą cząstkę obrała, która od niej odjętą nie będzie. Święty żywot wiodąc Marta, a w nim statecznie trwając, gdy z Magdaleną następnie patrzała na śmierć Pana i Boga swego, widziała też z innymi uczniami Zmartwychwstanie Jego. Przed Wniebowstąpieniem Swoim Pan Jezus wywiódł uczniów Swoich do Betanii, chcąc nawiedzić Martę, oną jałmużnicę Swoją. Kto wypowie, z jakim Go tam weselem widziała, z jakim pokłonem patrzała na Chwałę i Majestat Tego, który już jej jałmużny nie potrzebował. Po Wniebowstąpieniu z innymi chrześcijanami na śmierć skazana od żydów, za Sprawą Bożą do Marsylii przypłynęła i tam świętobliwie żywota w klasztorze jednym dokonała. Będąc już bliską zgonu, kazała się wynieść z komórki swej, aby swobodnie w Niebo patrzeć mogła. Leżąc na ziemi popiołem posypanej, słuchała czytania Ewangelii Św. Łukasza i w słowach onych: Ojcze, w ręce Twoje polecam ducha mego — poszła do wiecznej gospody, na rozkosze sobie od Gościa swego zgotowane, z czego Bogu nieogarnionej chwały cześć i sława na wieki. W Słowach Zbawiciela: „Marto, Marto, troszczysz się około wiela ale jednego potrzeba!“ zawarta jest jak najzbawienniejsza dla nas Nauka. Marne są bowiem wszystkie nasze zachody i zabiegania o rzeczy doczesne, jeśli nie będziemy o tym pamiętać, że zbawienie duszy jest najważniejszą sprawą, obok której wszystkie starania, troski, prace i zajęcia nasze mają tylko wartość drugorzędną. Iluż to ludzi troszczy się, co będą jedli i pili, ileż ponoszą trudów i starań, aby dojść do majątku, jakże mocno się frasują i kłopocą o rzeczy ziemskie i doczesne, odwracając uwagę od tego, o co by się przede wszystkim starać i troszczyć powinni. Zbawienie duszy ma być pierwszym i najgłówniejszym naszym zadaniem i staraniem. Jak zaś drobnostkowym i marnym wyda się zajmowanie takimi drobnostkami temu, kto ze stanowiska wieczności zapatruje się na sprawy tego świata. Zamiast się przeto uganiać za marnościami, zamiast martwić i troszczyć o byle co, nie traćmy nigdy z oczu ostatecznego przeznaczenia swego, stosujmy wszystkie myśli, czyny, postępki do tego celu i pamiętajmy, co mówi Pismo Święte Starego Zakonu: „Bój się Boga i zachowaj Przykazania Jego: wtedy bowiem dopiero będziesz całym człowiekiem“. Pomnijmy, jak błogą była śmierć Marty, że tu na ziemi ugościła Jezusa w swym domu, że dla Niego wszystkiego się wyrzekła. Daj nam, Boże! wszystkim tak umierać; pełnijmy dzieła miłosierdzia z miłości ku Panu Bogu, odwiedzajmy i pielęgnujmy chorych, nie szczędźmy ubogim jałmużny, módlmy się za grzeszników, nie zapominajmy w modlitwie o drogich nam zmarłych, nieśmy pociechę strapionym, wybaczajmy nieprzyjaciołom, pełnijmy obowiązki swego powołania ściśle i sumiennie, a wtedy ze spokojem i czystym sumieniem będziemy mogli umierać ufni w Sprawiedliwość i w Miłosierdzie Boże. Wysłuchaj nas, Boże, Zbawicielu nasz, abyśmy weseląc się obchodem uroczystości Św. Marty, Dziewicy Twojej, z przykładów Jej życia uczyli się czynić postęp w pobożności. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, który króluje w Niebie i na ziemi, po wszystkie wieki wieków. Amen. Oprócz tego obchodzi Kościół święty pamiątkę następujących Świętych Pańskich, zamieszczonych w Rzymskim Martyrologium: Dnia 29-go lipca w Taraskonie we Francji uroczystość Św. Marty, Dziewicy, gościnnej przyjaciółki naszego Zbawiciela i siostry Maryi Magdaleny i Św. Łazarza. — W Rzymie przy Via Aurelia męczeństwo Św. Feliksa II, Papieża, który za obronę Katolickiej Wiary został przez ariańskiego cesarza Konstancjusza z tronu swego spędzony i w Cervetro w Toskanie tajemnie zamordowany. Ciało jego wzięli w posiadanie klerycy i pochowali przy wspomnianej ulicy. Później przeniesiono je do kościoła ŚŚ. Kosmy i Damiana w Rzymie i tam po długim zapomnieniu znaleziono znowu pod ołtarzem wraz z relikwiami Świętych Męczenników: Marka, Marcelliana i Trankwillina. Razem z nimi złożono je w dawnym miejscu dnia 31 lipca. Pod owym ołtarzem znalazły się także ciała Świętych Męczenników Abundiusza i Abundancynsza, którzy 15 września, czyli w przededniu ich uroczystości przeniesieni zostali do kościoła al Gezu. — W Rzymie przy Via Portuensis śmierć męczeńska Świętych: Symplicjusza, Faustyna i Beatryksy pod cesarzem Dioklecjanem. Dwaj pierwsi po różnorakich mękach skazani zostali na śmierć; a siostrę ich, Beatryksę, kazał sędzia udusić. — Również w Rzymie uroczystość Św. Lucylli i Flory, także Świętych Eugeniusza, Antonina i Teodora z 18 towarzyszami, co Wiarę Swą krwią przypieczętowali za czasów cesarza Galliena. — W Gangra w Paflagonii męczeństwo Św. Kallinika; sieczono go rózgami żelaznymi i rozmaitym innym męczarniom go poddawano, aż wreszcie w piecu życia dokonał. — W Norwegii uroczystość Św. Olafa, Króla i Męczennika. — W Troyes we Francji uroczystość Św. Lupusa, Biskupa i Wyznawcy. Wraz ze Św. Germanem udał się w podróż do Anglii celem zwalczania heretyckich pelagianów, a także swe miasto Biskupie bezustanną modlitwą uchronił od zburzenia przez hordy Attyli, które wówczas całą Francję pustoszyły. Po 52-letniem gorliwym spełnianiu swego wysokiego urzędu przeniósł się do spokoju wiecznego. — W S. Brienc w Bretanii uroczystość Św. Gulielma, Biskupa i Wyznawcy. — Również złożenie zwłok Św. Prospera, Biskupa z Orleanu. — Pod Todi pamiątka Św. Faustyna, Wyznawcy. — W Manii w Galecyi pamiątka Św. Serafina. © 2022 Powiązane:Żywot Świętego Eugeniusza, Biskupa i Najświętszej Maryi Panny, Królowej Anielskiej…Żywot Świętego Alfonsa Liguorego, na miesiąc SierpieńUroczystość Świętego Piotra w Świętego Ignacego Loyoli, Świętej Julity, Błogosławionego Czesława, Świętego Pantaleona, Świętej Anny, Matki Najświętszej Maryi Panny

święta marta z betanii modlitwa